Diefstal

Diefstal draait om het op onrechtmatige wijze eigenhandig in bezit nemen van iets dat iemand anders toebehoort. Diefstal is net als fraude een zogenaamd ‘vermogensdelict’. Dit betekent dat er altijd een aspect van eigendom, bezit of geld bij komt kijken. Hoewel vermogensdelicten vaak als minder schokkend ervaren worden dan geweldsdelicten, staan ook op vermogensdelicten hoge (gevangenis)straffen.

Diefstal kom op allerlei manieren voor. Wanneer er iets wordt weggenomen zonder dat daar geweld bij komt kijken spreekt men van ‘eenvoudige diefstal’. Voorbeelden hiervan zijn onder andere winkeldiefstal, fietsendiefstal, koperdiefstal of zakkenrollerij.

Eenvoudige en gekwalificeerde diefstal

Naast eenvoudige diefstal kent de wet ook zogeheten ‘gekwalificeerde diefstal’. Ook hier wordt op onrechtmatige wijze iets weggenomen dat aan een ander toebehoort, maar is er sprake van een (vaak strafverzwarende) bijkomende omstandigheid. Bijvoorbeeld een gewapende overval, diefstal vanuit dienstbetrekking, diefstal in vereniging, inbraak, inklimming, insluiping en huisvredebreuk. Maar ook diefstal van elektriciteit of van virtuele goederen. Verder kan men bij gekwalificeerde diefstal denken aan diefstal bij rampen zoals brand, explosie, watersnood, schipbreuk, spoorwegongeval, oproer, muiterij of oorlogsnood (plundering).

Heling

Naast diefstal, kan ook het bezitten van gestolen goederen strafbaar zijn. Dit noemt men ‘heling’. Van heling is bijvoorbeeld sprake wanneer iemand een gestolen product koopt of volgens de rechter er ernstig rekening mee had moeten houden dat sprake kon zijn van een gestolen goed. Bijvoorbeeld degene die midden in de nacht op straat een fiets aangeboden krijgt en deze koopt voor slechts een paar euro. Wanneer een koop ‘te mooi is om waar te zijn’ kom je strafrechtelijk al snel in de gevarenzone. In de praktijk zien onze advocaten ook geregeld dat ‘heling’ subsidiair ten laste wordt gelegd. Het Openbaar Ministerie doet dat bijvoorbeeld wanneer zij denkt de diefstal niet te kunnen bewijzen (omdat niet kan worden bewezen dat de verdachte het goed zelf heeft weggenomen) maar wel meent dat bewezen kan worden dat de verdachte opzettelijk een gestolen goed onder zich had.

Verduistering

Een ander delict dat op diefstal lijkt is ‘verduistering’. Van verduistering is sprake wanneer iemand geld of goederen op een legale manier onder zich krijgt zonder dat diegene eigenaar is geworden maar het toch voor zichzelf houdt. Het niet terugbrengen van een gehuurde auto is daar een voorbeeld van, maar wanneer de kassière in de supermarkt iets vergeet te scannen kan het als verduistering worden aangemerkt wanneer dit toch wordt meegenomen (zonder daarvoor te betalen). Ook in (grotere) financiële strafzaken zien wij het delict verduistering ten laste worden gelegd. Bijvoorbeeld bij beleggingsfondsen of beleggingsinstellingen die de ingelegde gelden ogenschijnlijk anders gebruiken dan als belegging (bijvoorbeeld ter financiering van privé uitgaven).

De strafrechtadvocaten van KLS Strafrechtadvocaten hebben ruime ervaring in het verdedigen van personen en bedrijven die worden verdacht van diefstal, heling, verduistering (al dan niet vanuit dienstbetrekking), (fiscale) fraude en witwassen.

Ontnemingsvorderingen bij diefstal

Dit soort financiële zaken krijgt nogal eens een staartje doordat de Officier van Justitie naast een strafeis, vaak ook een vordering tot “ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel” indient (“pluk ze”). Wanneer een dergelijke vordering wordt toegewezen, moet de verdachte (naast het ondergaan van de opgelegde straf), ook een bedrag betalen aan de Staat der Nederlanden. Die bedragen kunnen behoorlijk oplopen. Onze advocaten hebben veel ervaring in het aanvechten van dergelijke vorderingen. Mr. Seebregts verzorgt cursussen aan ervaren advocaten over dat onderwerp.